Hoi Allemaal, hier eindelijk een bericht vanuit het schitterende Uganda.Na een enerverende tocht via Dusseldorf, Dubai en Ethiopie kwamen we dinsdag om half 3 aan op de luchthaven Entebbe in Uganda.Op het vliegveld bij aankomst staat "Welcome to the pearl of Africa" en er is niets van gelogen. De uitzichten zijnafwisselend en adembenemend. Soms door het stof of door de geur van verbrand afval, maar dit valt weg bij alle indrukken die we tot nu toe al hebben opgedaan.
Op de heenreis ontmoette we Martin, een Ugandese student die aan de RU zijn PHD aan het halen is. We hadden hem eerder ontmoet om informatie uit te wisselen over zijn land. Het was erg leuk en toevallig dat we hem tegenkwamen. Hij ging voor drie weken terug naar zijn land, waar hij zijn vrouw en zoontje na bijna een half jaar weer zou ontmoeten.In Dubai gaf hij ons tips over onze reis en beloofde hij te kijken of we konden worden uitgenodigd voor de bruiloft van zijn broer, zodat we deze gebeurtenis ook eens mee zouden maken. Wordt vervolgd.
In de vlucht Van Dubai naar Entebbe waren we bijna de enige blanken. Mijn buurman in het vliegtuig keek me dan ook raar aantoen ik naast hem kwam zitten. Maar, na een tijdje raakte we aan de praat en hij vond het geweldig waarvoor we naar Uganda kwamen:Het lesgeven in computers aan de plattelandsbewoners van Uganda en het evalueren van ICT gebruik op secondary schools. De man werktezelf voor de President Musseveni en kende ook het hoofd IT van Makerere. Wat is het toch een klein wereldjeMijn andere buur was een man uit Kosovo, die voor De-Mining (mijn ruimen) naar Sudan ging. Hij had ook nog enkele nuttige tips voor het verblijf in Uganda. Deze samenstelling in het vliegtuig gaf al een mooi beeld van hoe mensen over Uganda dachten en over de vriendelijkheid van de Ugandezen.Aangekomen in Entebbe moesten we naast ons visum formulier ook een health formulier invullen voor de Swine flue. Hier beginnen ze ook een beetje bang te worden..
Fiona, onze begeleider van Makerere University haalde ons keurig op van het vliegveld en bracht ons naar Kampala. Tijdens de autorit viel ons gelijk op dat regels in Uganda veel minder strikt zijn als in NL. De auto had een barst door de gehele voorruit en de KM teller was kapot. Maar, we reden. We werden ook gelijk gewaarschuwd dat de weg van het vliegveld naar de Capital: Kampala, de beste weg was in heel Uganda.
Na een schitterende tocht met veel kleurrijke huisjes, de gebruikt werden als reclamezuil voor Telecom providers en andere bedrijven. kwamen we aan op Makerere University. We gingen gelijk naar het International Student Hostel op de campus om de kamers te bekijken. De bagage zat in een andere auto kwam later, dus we gingen eerst voor een meeting naar Irina. Van haar kregen we een kaart van Kampala en spraken we de planning af voor de volgende dag. Ook ontmoette we eindelijk Richard, met wie ik al veelcontact via de mail had gehad. Inmiddels was de bagage aangekomen en gingen we weer naar het hostel. Hier spraken we met wat andere buitenlandse studenten,die voornamelijk (dier)geneeskunde studeerde. Daarna zijn we gaan eten bij de GuestHouse. Hier aten we een heerlijk bordje met vlees, gebakken aardappelen en wat groente.Als echte ITers hadden we even behoefte om de mail te checken, en na even rondvragen bleek in het trappenhuis van het faculteitsgebouw een Wireless verbinding te zijn.De verbinding was beveiligd, maar het wachtwoord was zo uitgewisseld. Na een korte mail naar huis, zijn we al vroeg gaan slapen 20:00. Job en ik hadden in het vliegtuig bijna geen oog dicht gedaan en waren dan ook al bijna 36 uur wakker.
De volgende ochtend hadden we een meeting met Irina, Fiona en alle Makarere studenten. Omdat de conferentiezaal bezet was, gingen we vergaderen in een soort open leer centrum.Een grote ruimte met her en der wat tafels en allemaal stopcontacten in de vloer. Er waren ondanks de vakantie al veel studenten aan het werk en ze keken even raar optoen 3 Muzungu's (blanken) de vergaderruimte binnenstapte. De vergadering begon redelijk op tijd en werd ingeleid door Irina en Fiona. Daarna zijn we naar een korte indroductie het teaching material gaan bekijken. Ondertussen lieten we een zak dropjes rond gaan en die leken in de smaak te vallen. Binnen korte tijd kwamen de confersaties op gang enwe waren blij verrast over wat er door de Ugandese studenten was gemaakt. Doordat communicatie via internet moeizaam verliep wisten we niet precies wat er nou allemaal gebeurde,Toen viel de stroom weg. Gelukkig had iedereen een laptop en konden we gewoon verder werken op de batterij. Wel moesten we ivm piekspanning alle stekkers eruit halen. Sinds de Ugandezen het relatief een stuk minder breed hebben was ik beniewd of de laptops mogelijk ook via school gesubsideerd werden. Maar, het bleek dat sommige laptops geleend waren onder het mom van "de reparatie duurt iets (2 weken) langer dan gepland". Helaas kreeg een van de Ugandezen een vervelend bericht. Richard werd opgebeld dat zijn vader zojuistwas overleden en hij moest gaan. Het sterke was dat ik m vlak voor het begin van de vergadering vroeg over zijn familie en of zijn ouders nog leefde.. en nu dit bericht.. Erg sneu voor hem en erg jammer voor het project. Hij hoopt er vanaf donderdag weer bij te zijn dus we wachten af..De vergadering ging inmiddels verder zonder Fiona en Irina en duurde tot ongeveer 13:00. Hierna ging ieder weer zijn eigen weg. Dennis zou ons naar een pinautomaat brengen en Fiona ging simkaartjes regelen. Het pinnen werkte allemaal prima en ook nog bij een van de grootste banken van Uganda (Stanbic). Daarna zijn we met Dennis in de schoolkantine gaan eten
(to be continued..)
Posts
